Wżyciu każdego człowieka przychodzi taki moment,kiedy musi podjąc decyzję co dalej robic,jaką obrac drogę. Mój dzień nadszedł jesienią 2011 roku,kiedy to zostałam całkiem sama z dwójka dzieci na głowie,nowo zakupionym mieszkaniem w trakcie remontu i strasznymi długami w bankach...oraz z wizja kończącej sie umowy o pracę,gdzie na przedłuzenie jej szans nie widziałam. 

Miałem za sobą kilka nieudanych zwiazków w tym jedno małżeństwo z kobietą,która mnie nie kochała. Jestem lekko niepełnosprawny,chyba to kobiety odstraszało,sam nie wiem...a może to ,że pochodzę ze wsi. Nie miałem nigdy szczęścia w miłości. Chciałem za wszelką cenę założyc rodzinę. I zrobiłem to w wieku 30 lat,moze trochę bezmyślnie,myślałem wtedy,ze zmienię kobietę którą wybrałem...Potem wierzyłem,że nasze dziecko ją zmieni. Jakże się bardzo myliłem. Nasze małżeństwo szybko sie zakończyło.

Samotnośc i problemy mnie juz przerastały. Miałam za sobą małżeństwo,w którym trwałam na dobre i na złe prawie 15 lat a i tak mąż robił mi ciagle na złośc aż do momentu kiedy odebrał sobie życie....Wtedy myślałam,że to moja wina,że nie spełniłam sie jako żona,że popełniłam wiele błędów. zadręczałam się poczuciem winy kilka dobrych miesięcy. Nie mogłam pracowac,jeśc ani zajmowac się domem i dziecmi. Zaczęłam popadac w depresję kiedy w mojej głowie zrodził sie pomysł na ratunek dla siebie i mojej rodziny...

Po kilku nieudanych związkach pomyslałem,że chyba już nie znajdę tej jedynej,z którą będę szczęśliwy. Postanowiłem po raz ostatni zrobic to co często robiłem: Założyłem sobie konto na portalu internetowym dla samotnych i dałem ogłoszenie,że szukam kobiety na dobre i na złe...

Znalazłam w internecie jakis portal dla samotnych.Pomyślałam,że to głupi pomysł na szukanie sobie partnera życiowego,ale nic mi innego wtedy nie zostawało.Załozyłam sobie konto. Wrzuciłam swoje zdjęcie i napisałam,że szukam mężczyzny,który zapewni mi opiekę oraz da mi poczucie bezpieczeństwa ,że szukam miłości i stabilności.... Przeglądałam tez ogłoszenia,które zamieszczali faceci. Jedno szczególnie zwróciło moją uwagę...Wtedy postanowiłam napisac do Niego jak wrócę wieczorem z pracy.

Minęło dwa dni odkąd dałem swoje ogłoszenie. Postanowiłem sprawdzic,czy nie ma jakiś ciekawych ogłoszeń od kobiet,bo do mnie jakoś nikt na razie nie napisał. I wtedy zobaczyłem JĄ. Zanim przeczytałem co napisała,wpatrywałem sie w Jej zdjecie...Była cudowna,taką o jakiej marzyłem latami. I pisała tak szczerze o sobie i o miłości,że bardzo jej tego potrzeba...A co mi tam! pomyślałem. Napiszę. Nie mam przeciez nic do stracenia,najwyżej mi nie odpowie i tyle.

Całydzień nie mogłam sie skupic w pracy,myślami byłam wciąż przy ogłoszeniu,które czytałam rano w necie. Wreszcie skończyłam prace i pojechałam do domu. Po przyjściu od razu włączyłam komputer,żeby napisac do Niego. O Boże! Jakież było moje zdziwienie,kiedy otwierając pocztę zobaczyłam kilkadziesiąt odpowiedzi na moją ofertę a wsród nich wiadomośc od Mojego Nieznajomego!!! Nawet nie czytałam innych,od razu weszłam na tę jedyna wiadomośc. Podał telefon do siebie,to dobrze. Nie będę musiała czekac,aż się pojawi na portalu on-line.

Kurczę! Napisała mi smsa :) Nie wierzyłem własnym oczom. a jednak...serce mi wtedy podpowiadało,że to może byc ta jedyna,że moje poszukiwania się zakończą. Zaczęlismy rozmawiac ze sobą

I tak,po tygodniu sie spotkaliśmy. A było to spotkanie tak obfite w emocje,że chyba nigdy tego nie zapomnimy. Juz pisząc ze sobą oboje czuliśmy,że coś między nami się rodzi.Ale kiedy spojerzeliśmy sobie w oczy ten pierwszy raz,to już wiedzieliśmy,że byliśmy sobie pisani od zawsze,że wreszcie znaleźlismy siebie w dojrzałym wieku,po przejściach i z bagażem doświadczeń,ale znaleźlismy sie w końcu!   Bardzo szybko zrodził sie pomysł o ślubie. Po miesiacu znajomości zamieszkaliśmy razem i okazało się,że jest fantastycznie pod każdym względem. Wszelkie wątpliwości rozwiały się,zaczęło sie wzajemne poznawanie swoich przyzwyczajeń,charakterów i osobowości. Pasujemy do siebie jak te przysłowiowe dwie połówki jabłuszka. Z każdym dniem jest nam ze sobą coraz cudowniej. Oboje nie możemy doczekac sie dnia naszego ślubu. Jesteśmy bardzo szczęśliwi. Nie potrafimy już życ bez siebie...